Krótka instrukcja instalacji Arch Linuxa cz.2 – UEFI

Poprzednim razem opisałem jak najłatwiej (wg. mnie) zainstalować Arch’a na komputerze z typem partycji msdos, trzeba partycjami (swap, root, home) połączeniem kablowym i Gnome’em.

Dziś krótka notka jak zrobić wszystkie te powyższe rzeczy, ale przy wykorzystaniu UEFI i tablicy partycji GPT. UEFI stało się już standardem dla każdej płyty głównej, a jeśli korzystamy z dysków powyżej 2TB to tym bardziej nie możemy korzystać z bios’u.

Jak zwykle w przypadku Arch’a wszystko co potrzebujemy do szczęścia i instalacji znajduje się w świetnej dokumentacji:
https://wiki.archlinux.org/index.php/installation_guide
https://wiki.archlinux.org/index.php/Beginners%27_guide

Zanim rozpoczniemy zabawę z instalacją Arch’a w trybie UEFI należy się upewnić, że nasza płyta główna korzysta z trybu UEFI oraz urządzenie, z którego bootujemy program instalatora (np. dvd rom) również działa w trybie UEFI, a nie np. legacy bios.

Instalator powinien pokazać menu z pozycjami zaczynającymi się od UEFI…

1. Partycjonowanie – założyłem, że stawiam system od zera, jest on moim jedynym systemem i posiadam jeden pusty dysk /dev/sdX np. /dev/sda.

   Po uruchomieniu instalatora widzimy znak zachęty.

   #wyświetlamy status dysku
   parted /dev/sda print
   #wchodzimy w tryb edycji partycji
   parted /dev/sda
   #tworzymy nową tablicę partycji typu GPT
   parted mklabel gpt
   Będąc dalej w parted tworzymy partycje wg. schematu:
   mkpart part-type fs-type start end

   #najpierw najważniejsza czyli partycja EFI, musi być koniecznie typu ESP i fat32, powinna też mieć powyżej 200MB oraz flagę boot
   mkpart ESP fat32 1Mib 513MiB
set 1 boot on

   #dalej tworzymy partycje dla swap’a, root’a i home’a. Oczywiście ich rozmiar zależy od własnych potrzeb, to jedynie przykład.
   mkpart primary linux-swap 513MiB 10GiB
mkpart primary ext4 10GiB 30GiB
mkpart primary ext4 30GiB 100%
q

2. Następnie formatujemy partycje, jeśli nie pamiętamy nazw to można podejrzeć:
   lsblk /dev/sda
mkfs.fat -F32 /dev/sda1 #efi
   mkfs.ext4 /dev/sda3 #root
   mkfs.ext4 /dev/sda4 #home (pomijamy oczywiście ten krok jeśli już mamy home’a z innej instalacji)
3. Przechodzimy już do głównej instalacji, gdzie zaczynamy od:

   #zamontowania swap’a
   mkswap /dev/sda2
swapon /dev/sda2

   #zamontowania pozostałych partycji
   mount /dev/sda3 /mnt #root

   mkdir -p /mnt/boot/efi
mount /dev/sda1 /mnt/boot/efi #efi

   mkdir /mnt/home
mount /dev/sda4 /mnt/home #home

4. Kolejne kroki są takie takie same jak tutaj i przechodzimy kolejno przez #instalacja podstawowych pakietów,
   #generowanie pliku fstab,
   #chroot, #ustawiamy nazwę hosta np.:,
   #język polski – odhashowujemy pl_PL.UTf-8,
   #ustawiamy polską czcionkę:,
   #język polski w konsoli,
   #strefa czasowa,
   #zegar,
   #repozytoria multib,
   #hasło dla root’a,
   #utworzenie grupy,
   #utworzenie konta użytkownika,
   #instalacja sudo,
   #dodatki do basha.

   Zatrzymujemy się przed instalacją bootloader’a.

5. Instalacja bootloader’a – to ostatni krok specyficzny dla UEFI. Będąc przyzwyczajonym do Grub’a mój wybór pada zawsze na niego, ale wybór jest znacznie szerszy: https://wiki.archlinux.org/index.php/Boot_loaders

#instalujemy pakiety dla gruba i obsługi uefi
pacman -S grub efibootmgr

#instalujemy gruba w miejscu montowania naszej partycji EFI czyli: /boot/efi
grub-install --target=x86_64-efi --efi-directory=/boot/efi --bootloader-id=grub

grub-mkconfig -o /boot/grub/grub.cfg

Gotowe!

Można dalej kontynuować instalację
#włączenie usługi sieciowej
#reboot
#Instalujemy X’y
…