Poprzednim razem opisałem jak najłatwiej (wg. mnie) zainstalować Arch’a na komputerze z typem partycji msdos, trzeba partycjami (swap, root, home) połączeniem kablowym i Gnome’em.
Dziś krótka notka jak zrobić wszystkie te powyższe rzeczy, ale przy wykorzystaniu UEFI i tablicy partycji GPT. UEFI stało się już standardem dla każdej płyty głównej, a jeśli korzystamy z dysków powyżej 2TB to tym bardziej nie możemy korzystać z bios’u.
Jak zwykle w przypadku Arch’a wszystko co potrzebujemy do szczęścia i instalacji znajduje się w świetnej dokumentacji:
https://wiki.archlinux.org/index.php/installation_guide
https://wiki.archlinux.org/index.php/Beginners%27_guide
Zanim rozpoczniemy zabawę z instalacją Arch’a w trybie UEFI należy się upewnić, że nasza płyta główna korzysta z trybu UEFI oraz urządzenie, z którego bootujemy program instalatora (np. dvd rom) również działa w trybie UEFI, a nie np. legacy bios.
Instalator powinien pokazać menu z pozycjami zaczynającymi się od UEFI…
- Partycjonowanie – założyłem, że stawiam system od zera, jest on moim jedynym systemem i posiadam jeden pusty dysk /dev/sdX np. /dev/sda.
Po uruchomieniu instalatora widzimy znak zachęty.
#wyświetlamy status dysku
parted /dev/sda print
#wchodzimy w tryb edycji partycji
parted /dev/sda
#tworzymy nową tablicę partycji typu GPT
parted mklabel gpt
Będąc dalej w parted tworzymy partycje wg. schematu:
mkpart part-type fs-type start end#najpierw najważniejsza czyli partycja EFI, musi być koniecznie typu ESP i fat32, powinna też mieć powyżej 200MB oraz flagę boot
mkpart ESP fat32 1Mib 513MiB
set 1 boot on
#dalej tworzymy partycje dla swap’a, root’a i home’a. Oczywiście ich rozmiar zależy od własnych potrzeb, to jedynie przykład.
mkpart primary linux-swap 513MiB 10GiB
mkpart primary ext4 10GiB 30GiB
mkpart primary ext4 30GiB 100%
q
- Następnie formatujemy partycje, jeśli nie pamiętamy nazw to można podejrzeć:
lsblk /dev/sda
mkfs.fat -F32 /dev/sda1
#efi
mkfs.ext4 /dev/sda3
#root
mkfs.ext4 /dev/sda4
#home (pomijamy oczywiście ten krok jeśli już mamy home’a z innej instalacji) - Przechodzimy już do głównej instalacji, gdzie zaczynamy od:
#zamontowania swap’a
mkswap /dev/sda2
swapon /dev/sda2
#zamontowania pozostałych partycji
mount /dev/sda3 /mnt
#rootmkdir -p /mnt/boot/efi
mount /dev/sda1 /mnt/boot/efi
#efimkdir /mnt/home
mount /dev/sda4 /mnt/home
#home - Kolejne kroki są takie takie same jak tutaj i przechodzimy kolejno przez #instalacja podstawowych pakietów,
#generowanie pliku fstab,
#chroot, #ustawiamy nazwę hosta np.:,
#język polski – odhashowujemy pl_PL.UTf-8,
#ustawiamy polską czcionkę:,
#język polski w konsoli,
#strefa czasowa,
#zegar,
#repozytoria multib,
#hasło dla root’a,
#utworzenie grupy,
#utworzenie konta użytkownika,
#instalacja sudo,
#dodatki do basha.Zatrzymujemy się przed instalacją bootloader’a.
- Instalacja bootloader’a – to ostatni krok specyficzny dla UEFI. Będąc przyzwyczajonym do Grub’a mój wybór pada zawsze na niego, ale wybór jest znacznie szerszy: https://wiki.archlinux.org/index.php/Boot_loaders
#instalujemy pakiety dla gruba i obsługi uefi
pacman -S grub efibootmgr
#instalujemy gruba w miejscu montowania naszej partycji EFI czyli: /boot/efi
grub-install --target=x86_64-efi --efi-directory=/boot/efi --bootloader-id=grub
grub-mkconfig -o /boot/grub/grub.cfg
Gotowe!
Można dalej kontynuować instalację
#włączenie usługi sieciowej
#reboot
#Instalujemy X’y
…